Tijekom karantene, odnos između komunikacijskih tehnologija i obrazovanja je postao intenzivniji i dublji: učenje na daljinu omogućeno je zahvaljujući interakciji između tehnologija i metodologija. Ako se u početku mislilo da se cijeli problem e-učenja svodi na izbor najbolje platforme za e-učenje, ubrzo je postalo jasno da je glavno pitanje zapravo kako se obrazovanje provodi unutar platforme.

Izrada dobrog projekta e-učenja uključuje sveukupno preispitivanje didaktičkog modela kako bi se izašlo iz transmisivne perspektive obrazovanja. Ova su pitanja dobro poznata kod sveučilišta online i na daljinu, koja se također moraju baviti moralnim i etičkim odgojem svojih studenata, jer promicanje ove vrste učenja i vještina nije uvijek lako.

e-Društveno korisno učenje (elektroničko Društveno korisno učenje – eDKU) ili virtualno društveno korisno učenje (vDKU) je kolegij koji se provodi posredstvom ICT-a (Informacijskih i komunikacijskih tehnologija) pri čemu se nastavna komponenta, uslužna komponenta ili oboje, održava online, često u hibridnom modelu.

Na određeni način, eDKU se može smatrati pedagogijom e-učenja koja uključuje studente kroz tehnologiju u građanskom istraživanju, služenju, refleksiji i djelovanju. Razlika u odnosu na tradicionalni DKU je da eDKU zahtijeva da se služenje zajednici ili komponenta učenja odvija djelomično ili potpuno online. Kad se i rad u zajednici i komponenta učenja odvijaju isključivo online, govorimo o ekstremnom eDKU: DKU osmišljenom za situacije u kojima komunikacija licem u lice između studenata, nastavnika i korisnika/partnera programa DKU u zajednici nije izvediva.

Ovaj virtualni pedagoški pristup ima ogroman potencijal da transformira oboje: tradicionalni DKU, oslobađajući ga od geografskih ograničenja i obrazovanje na daljinu, pružajući alat za promicanje angažmana i prevladavanje jednog od glavnih izazova online učenja – interakcije.

Stoga grafički možemo zamisliti DKU kao pedagoški prijedlog koji se razvija duž kontinuuma u kojem na jednom ekstremitetu imamo tradicionalni DKU (tSL – učenje i služenje na licu mjesta), a na drugom ekstremitetu imamo ekstremni e-DKU (Xe-SL – učenje i služenje zajednici online). Između dvije krajnosti ovog kontinuuma imamo različite hibridne modele društveno korisnog učenja (eSL).

Također možemo analizirati eDKU s drugog gledišta, uključujući njegovu orijentaciju i ulogu koju digitalne tehnologije i uređaji imaju unutar nje. Prema orijentaciji možemo razlikovati dva načina za razvoj eDKU-a:
1. eDKU zasnovan na odnosima,
2. eDKU zasnovan na objektu/usluzi.

Tehnologija, internet i uređaji omogućuju razvoj širokog spektra usluga bez izravnog kontakta ili odnosa među ljudima. U tim slučajevima tehnološko posredovanje se može usredotočiti na poboljšanje razvoja usluge ili proizvoda. Ovo je slučaj, na primjer, grupe studenata koji izrađuju web stranice za neprofitne organizacije. U tim situacijama uspješno tehnološko posredovanje može podržati međuljudske odnose zahvaljujući AI, obrascima i predlošcima. Ali eDKU, kao modalitet DKU-a se ne može razumjeti bez favoriziranja osobnog obogaćivanja i međuljudskih odnosa te može i dalje pomagati i surađivati u zaštiti i promicanju ljudskih vrijednosti u međuovisnom digitalnom svijetu.

Izvor:

1. Practical guide on e-Service-Learning in response to COVID-19, EASHLE